Ambiente di Pasco

Je zult het altijd zien, wanneer het er echt op aankomt geven wij Arubanen absoluut niet om elkaar en gaan we altijd eerst voor het eigen voordeel. Niks solidariteit. "Laga pa ken?" Iemand hoeft maar één file rond te sturen waarin staat dat niet alle ambtenaren achteruit zijn gegaan in loon in verband met de crisis en je krijgt letterlijk een stampede van geschrokken en boze lui die, in plaats van dat ze Papa Dios op hun blote knieën bedanken voor het feit dat ze überhaupt nog een baan hebben, hun ware gezicht laten zien en meteen eisen dat de kortingen worden teruggedraaid. Het was een stormloop van geschrokken wild dat door sociale media rende en een enorme stofwolk van verongelijktheid en onmin om niks. Want het was al lang bekend dat niet alle diensten en nv’s aan de Fase-pot zouden bijdragen. We hebben gewoon niet opgelet. En dus hoefde maar een iemand iets te roepen dat niet helemaal klopte en klapte het hele argument van solidariteit als een kaartenhuis in elkaar. Want uiteindelijk is het ieder voor zich op deze kleine rots. Het is een grote kluwen van wantrouwen en afgunst onder neven en nichten in een familie die te dom en blind is om in te zien dat we pas kunnen overleven als we samen optrekken en leren delen als familie. Maar die ‘gran cordialidad’ waar we op 18 maart verveeld over zingen gaat alleen op voor toeristen, want als zij er niet waren om ons voor hen te schamen, dan hadden we elkaar volgens mij allang uitgemoord.

Maskers vallen hier keihard, niet alleen wanneer het om geld gaat, maar ook om de stomste spullen. Wat dacht je van kerstbomen. Die zijn al half uitgedroogd en dus nauwelijks nog een week goed houdbaar wanneer ze uit de container komen en worden elk jaar weer tegen belachelijke prijzen aangeboden en elk jaar weer vallen we er keihard voor, want wat is nou kerst zonder een kerstboom en het ruikt zo lekker en je wil niet die ene pauper zijn met een kleine lelijke boom in je huis. Het moet er goed op staan voor jullie statiefoto op Facebook. Blijkbaar gaan mensen daarvoor over lijken, want gisteren en vandaag stond men – meer nog dan in voorgaande jaren – massaal op elkaar gedrukt in de rij op het cricketveld aan de Vondellaan om een boom te halen voor een paar honderd florin. In het midden van een pandemie en de zwaarste economische crisis die eigenlijk nu pas begint. Niks social distancing, het waren eerder Amerikaanse Black Friday taferelen. En of het betaald wordt met spaargeld, Fase of centen die misschien beter aan de nog openstaande waterrekening kunnen worden besteed, die boom moet komen, want niemand verpest mijn kerst. Alsof een versierde boom en dennengeur die amper een paar dagen aanhoudt de uitzichtloosheid, tragiek en ellende van 2020 zal doen vergeten. We snakken naar dat kerstgevoel en willen breken met dit rotjaar, dat snap ik ook wel, maar we laten alleen maar onze lelijke kant zien (alweer: 'laga pa ken?') en vergeten de ware betekenis van deze dagen; compassie, barmhartigheid, liefde voor je naaste. En ja, solidariteit. En dit jaar betekent dat juist voorzichtig zijn met en uitkijken voor elkaar, afstand houden maar daarom ook juist contact zoeken. Niet alleen ‘shop local’ verkondigen, maar het ook doen in plaats van naar Miami vliegen voor je jaarlijkse voorraad outlet-troep. Dat geld dat opging in die kerstboom, had kunnen gaan naar hulp voor de voedselbank of direct naar een kerstmaaltijd voor een gezin dat zijn inkomen is kwijtgeraakt. Dat is wat kerst daadwerkelijk betekent en dat is wat ons nog een beetje menselijkheid laat behouden in deze tijden. Wanneer het allemaal voorbij is zullen we ons afvragen wat we hebben gedaan, niet alleen voor onszelf maar ook voor de ander. Anyway, veel plezier met je kitsche kerstboom. Bon pasco alvast.