Back to school!

Skoa koos vorige week voor de nuclear option en zou de deuren van al haar scholen dichthouden tot de regering overstag zou gaan en alsnog de betaling van alle werksters van de scholen voor haar rekening zou nemen. Voor 9000 kids zou de grote vakantie nog even lekker doorgaan. Vrij tot nader order!

De teleurstelling bij een groot deel van hen moet dus haast wel onwaarschijnlijk groot zijn geweest toen op het allerlaatste moment bleek dat de katholieke scholenstichting alsnog de keutel heeft ingetrokken en ze donderdag gewoon weer hun uniformen aan zouden moeten trekken.

Skoa, de regering en de Landsbemiddelaar zitten met elkaar en de Landsbemiddelaar om de tafel, eind goed al goed zou je zeggen toch? Ik zou zeggen van niet. Want wat na deze ordinaire gijzeling ongetwijfeld bij een groot aantal ouders overblijft is een bittere nasmaak. Laten we heel duidelijk zijn hier, Skoa heeft zichzelf met deze stunt bepaald geen dienst bewezen. Als ouders (tenminste zij die ervoor kunnen betalen) de Skoa-scholen vanwege de kwaliteit van het onderwijs en de faciliteiten al de rug hebben toegekeerd en in de rij dringen voor een plek voor hun kind elders, dan moet na deze actie op het allerlaatste moment voor de eerste schooldag het vertrouwen in de stichting nu wel compleet zijn vernacheld. Want laten we wel wezen, zoiets flik je niet met ouders die zes weken lang hun koters hebben moeten zien bezig te houden. En vanwege Covid waren ze al doodsbang voor nog een jaar ‘virtueel’ onderwijs (let op de aanhalingstekens).

Ouders waren al doodmoe. Geen wonder dat een groep op Facebook een oproep deed aan advocaten om te helpen bij het aanspannen van een kort geding tegen Skoa om een opening alsnog zo snel mogelijk juridisch te forceren. Maar zover kwam het dus niet. Skoa bond in en waarschijnlijk zal het verlies aan goodwill hen ook geen bal interesseren. Want waar zullen al die ouders die niet voor Montessori, Mon Plaisir of een ander alternatief kunnen betalen met hun kroost anders naar toe moeten? De publieke scholen hebben geen plek voor 9000 extra kids. Skoa, gesteund door het bisdom van Willemstad rolde even de spieren over de rug van kinderen en ouders.

Allemaal omdat de stichting, in tegenstelling tot andere instellingen die blijkbaar wel gewoon zelf voor hun schoonmaakpersoneel kunnen betalen, de overheid wil laten opdraaien voor een niet eens zo verkapte ambtenarenstatus voor hun werksters. Dat was op zich al een onbegrijpelijke beslissing in 2015 van de toenmalige minister van Onderwijs, Michelle Hooyboer-Winklaar, ongetwijfeld op advies van de toenmalige Skoa-directie. Pure, domme spilzucht om financieel mismanagement af te dekken. Eind goed al goed, right? En ook het bisdom Willemstad zag dat het goed was en zo kon het gezwel zelfs onder het oog van God door blijven groeien.

Dat waren de lekkere tijden, toen het niet op kon voor snelle jongens als Otmar, Benny en Paul (Oké, die laatste bleek uiteindelijk toch niet zó snel...) en Michelle haar mede high society gansjes binnen het onderwijs tevreden kon stellen met een idiote noodgreep. Oh, jullie kunnen jullie werksters niet uitbetalen? Nou, dan maken we ze toch allemaal ambtenaar? Klaar, opgelost! Roseetje straks na de Brahma Kumaris workshop?

Aan alle yoga- en roséfeestjes komt een eind en toen Rudy Lampe de pech had om deze troep op te moeten ruimen en mensen op hun verantwoordelijkheid te wijzen waren de rapen gaar. Natuurlijk overleefde hij het niet. Lampe is weliswaar een arrogante, slecht communicerende halve autist maar hij is niet hufterig genoeg. En laat snoeiharde hufterigheid nou net precies datgene zijn wat een minister van Onderwijs nodig heeft om dat mijnenveld te ontmantelen. Daar stuur je geen softe ex-pastoor op af. Als het niet de vakbond was dan was het wel de oppositie die haar diepe wortels binnen het docentenkorps activeerde om de zwakste schakel binnen de ministerraad te breken.

Maar wanneer ook nog eens jouw eigen coalitiepartner aan je stoelpoten zaagt, dan is er geen houden meer aan. Rudy Lampe had alles al tegen vanaf dag één en omdat hij niet de ballen had om de heilige huisjes echt op hun grondvesten te laten schudden heb ik ook geen medelijden met hem. Maar dat met name het bisdom, het heiligste huisje van allemaal, onaangeroerd bleef steekt. Want de echte bron van alle ellende in dit verhaal is daar te vinden. En bij de campagnepolitiek, maar dat is toch bijna altijd al het geval...

Anuesca Baly, de huidige directeur van Skoa die zonder enig gemor het financiële wanbeleid van de stichting erfde en Tanchi Eve waren tot kort voor de verkiezingen nog BFF’s. De premier had kloek de portefeuille van Onderwijs-minister Rudy Lampe gekaapt en aan Skoa te kennen gegeven dat de werksters niet hoefden te worden ontslagen. Tanchi was de grote heldin die had rechtgezet wat de kwaadwillende Rudy Lampe verkeerd had gedaan. Want hoe durfde hij tegen de wil van het bisdom in te gaan – nadat hij al een van hun panden had laten slopen – en de werksters van hun verkapte ambtenarenstatus te ontdoen? Het bisdom, niets minder dan de vertegenwoordiging van God himself op deze hete kale rotsen, heeft immers vriendelijk doch dringend verzocht om de betaling van de werksters onaangeroerd te laten.

Ze hadden hoge delegaties vanuit Willemstad over laten vliegen om een oorkonde van de paus te geven aan een minister (ze hebben zoals goede vastgoedgangsters betaamt een stapel liggen, precies voor dit soort gelegenheden waarin extra gefêteerd moet worden), maar vooral om deze vervelende kwestie te bespreken, eerst met de minister die blijkbaar geen gehoor gaf en daarna met de premier, van wie je midden in een pandemie zou verwachten dat ze dringendere zaken te doen zou hebben maar de rode loper uitrolde voor de mannen in het zwart.

Als koorzangeres en devote kerkganger moest ze wel en al helemaal met de verkiezingen voor de boeg. Tanchi had geen zin om scheef aangekeken te worden in de kerk, of een donderpreek te krijgen van pastoor Jairo die ook nog eens in het bestuur van Skoa zit. Tot zover dus ook de scheiding tussen kerk en Staat op Aruba.

Na de verkiezingen hield de premier zich stil. Stunten over de rug van een collega-minister en schermen met een onuitvoerbare oplossing (want denk je echt dat Nederland akkoord gaat met het blijven doorbetalen van werksters? Het zal me verbazen als over een jaar Skoa of zelfs de lonen van pastoors nog worden gesubsidieerd…) hoefde niet meer. Nu kan Skoa niets anders dan vasthouden aan de brief van de premier waarin ze vroeg om de werksters nog niet te ontslaan. Omdat er een oplossing zou komen. Of was het omdat er nog campagne moest worden gevoerd? En dus wordt over de rug van deze werksters die nog steeds niet weten waar ze aan toe zijn en over de rug van kinderen en ouders, spelletjes gespeeld. En de lachende derde is en blijft het bisdom van Willemstad, de puissant rijke eigenaar van Skoa die godverdomme zelf over genoeg geld beschikt om zijn eigen schoonmaakpersoneel te betalen. Zo zie je maar weer; bad guys always wear black.