Don't rock the boat

Ik heb me laten vertellen dat ooit een voormalig minister van Onderwijs (ik zeg niet wie) aan een toen kersverse opvolger (ik zeg niet wie) als advies heeft meegegeven dat de enige manier waarop een bewindvoerder succes kan hebben met die portefeuille is door helemaal niets te doen. Een nogal schokkende stelling waar het cynisme van afdruipt, maar ergens kan ik me er toch wel het een en ander bij voorstellen.

Als er ergens sprake is van belangen die vast en scheef zijn gegroeid dan is het wel binnen het onderwijs. Zijn het niet docenten zelf binnen de scholen dan is het de vakbond, en anders zijn het de stichtingen die de scholen beheren en in het geval van Skoa, de grootste, of Colegio Arubano, dan moet je ook nog rekening houden met het altijd zeer machtige bisdom van Willemstad. En iedereen weet het beter want iedereen beschouwt zichzelf als ‘het veld’. En ‘het veld’ duldt geen tegenspraak. Net als in de klas eisen de juffen ook het laatste woord als het gaat om beleid. En als de docenten dat niet doen dan zijn er de natuurlijk de ouders, van wie een aantal klagen over het kwaliteit van het onderwijs, maar de meesten juist zo min mogelijk verstoring van hun routine (en dat van hun kind) willen zien. Je kunt dus als minister van Onderwijs in zo’n speelveld eigenlijk nooit winnen. Komt daar ook nog bij dat als je iets verandert de vruchten pas jaren later worden geplukt. Politiek scoren op de inhoud zit er niet in, zoveel is duidelijk. Dan maar lekker schoolpanden renoveren want dat moet namelijk ook gebeuren en ook dat komt de kwaliteit van het onderwijs ten goede, toch? Maak het jezelf dus niet te moeilijk. Ga geen problemen zoeken. Doe als het even kan helemaal niets. Het is de moeite niet waard en aan het eind krijgen mensen toch alleen maar een hekel aan je en dat kan je als politicus niet gebruiken wanneer het weer tijd is om naar stemmen te bedelen.

De vorige minister van Onderwijs werd nog net niet met pek en veren uit Cocolishi afgevoerd. De nieuwe is een dubbel gewaarschuwd man. De premier had al voordat zijn naam werd genoemd aangegeven wat zijn taak zou worden: ‘rust terugbrengen’. En anders zou zij zelf wel bijspringen om ervoor te zorgen dat het rustig blijft. Met andere woorden: dat er niks wordt gedaan behalve alles om het vooral rustig te houden voor alles al die jaren zo scheef en zo vast is gegroeid. Een betere aanpak van het curriculum? Vergeet het maar. Meer efficiëntie en hardere eisen voor kwaliteitsverbetering? Laat me niet lachen. Betere samenwerking en aansluiting tussen scholen in plaats van eilandjes die op elkaar neerkijken? No way. Aanpak van krankzinnige uitgaven zoals bij de werksters van Skoa? Reken er maar op dat ze gewoon door het Land uitbetaald blijven worden zodat de bisschop rustig op zijn collectecentjes kan blijven zitten. Een doorlichting van EPI zodat duidelijk kan worden hoe in godsnaam die verplegersopleiding zo’n teringbende had kunnen worden waardoor geen enkele zorginstelling (niet alleen het HOH) de handen eraan wil branden en leerlingen kostbare tijd en veel geld hebben vergooid? Nee hoor. Het ter verantwoording roepen van de verantwoordelijken hiervan? Nope. Alles blijft zoals het was. Rust, reinheid, regelmaat. Don’t rock the boat, baby!

Al voor zijn aantreden als minister van Onderwijs en Sport werd Endy Croes met de nodige scepsis ontvangen. Hij zou ongeschoold zijn (niet waar, al is inmiddels duidelijk dat net de instructietaal Nederlands een uitdaging voor hem is) en geen affiniteit met het veld hebben. Dat laatste is absoluut waar, maar gaat naar mijn vermoeden niets uitmaken. Want aan de inhoud, juist daar waar zoveel nodig maar ondankbaar werk te doen valt, gaat de verder totaal onervaren Endy Croes zeker niet tornen. Dat zou namelijk voor onrust zorgen bij al die in hun bubbel vastgeroeste spelers in ‘het veld’ die vooral met rust gelaten willen worden. Endy heeft gezien hoe het met Rudy afliep en luistert dus wel naar het advies van zijn oude, niet nader te noemen (de ironie zou er bovendien van afspatten…) voorganger. En zo blijft het onderwijs ook onder dit gesternte het kind van de rekening.