Dummkopf

De vlucht was lang maar we hebben het overleefd. Nu nog de jetlag en de cultuurschok doorkomen en we zijn ready to go. Wifey is weer zu hause, de hond heeft het verrassend naar haar zin. Ik had al een vermoeden dat er Duitse herder-DNA in haar aderen stroomt. Nu ik nog en ik moet zeggen dat het aardig gaat. Hiken in de heuvels van het Zwarte Woud is al een waanzinnige ervaring op zich, en ik blijf me verwonderen aan hoe goedkoop goed eten is hier. Het stemt echt tot nadenken over hoe obsceen duur leven op Aruba eigenlijk is.

Ook voer tot nadenken is de wereld van verschil als het gaat om corona. Duitsland heeft, zeker vergeleken met Nederland en Aruba, een in grote lijnen best wel consistent beleid weten te formuleren. Ja, elke provincie heeft – net als in de verschillende Amerikaanse staten waar het weer totaal misloopt – haar eigen regels. In tegenstelling tot München hoef je in Berlijn bijvoorbeeld geen mondkapje buiten te dragen. Maar in grote lijnen zijn de regels redelijk gelijk. Bovendien heeft het ook even geduurd voordat die consistentie ook daadwerkelijk kon worden gevonden. Maar met rust en regelmaat en de juiste communicatie, ook over wat de redenering is voor die regels, lukte het en de gevolgen daarvan zijn te zien, zeker vergeleken met Nederland, de VS en ons eiland. Het moet daarbij ook gezegd worden dat de meeste Duitsers ook wel van regels houden, ook al hebben ze door schade en schande geleerd om altijd kritisch te zijn naar de overheid toe. Die grote protesten in onder meer Berlijn waren er niet voor niets, maar intussen vinden ze steeds minder plaats en ook dat komt door consistent beleid en de nadruk op het belang van de volksgezondheid en rustig blijven, in plaats van in paniek raken over de weg terug naar de oude status quo. Dat uitgangspunt heeft voor meer rust gezorgd, waardoor de meeste burgers hier uiteindelijk echt hebben leren leven met het virus. En dat vertaalt zich uiteindelijk in een meer relaxte sfeer op straat. Mensen houden uit zichzelf afstand, dragen mondkapjes en houden rekening met alle aanpassingen die in winkels, restaurants en de openbare ruimte gelden. De cijfers hier zijn hierdoor zo goed als continu beheersbaar gebleven in Duitsland, ook onder Delta. Natuurlijk zijn er ook conflicten en is de paranoia ook in de kleine voorstad waar ik momenteel vertoef voelbaar. Alleen is het echt een stuk minder. Ik zag hoe een man die per se zonder masker een restaurant binnen wilde en maar bleef roepen dat hij geen discussie wilde werd geweigerd met de melding dat hij ook echt niet meer terug hoefde te komen. Dat verbod kwam overigens nadat hij al drie keer daarvoor stennis kwam schoppen voor de deur. De bediening verexcuseerde zich tenslotte voor de overlast van de dummkopf en dat was dat.

Persoonlijk voel ik me wat corona betreft hier een stuk relaxter dan op Aruba, waar in het afgelopen jaar constant werd geschoven met de doelpalen en burgers steeds het gevoel kregen dat ze werden belazerd, soms terecht, maar vaak ook niet. Niet alles valt de regering aan te rekenen. Zo moest er in veel gevallen wel degelijk worden gehandeld met het behoud van het toerisme als belangrijkste uitgangspunt, in plaats van de volksgezondheid. Dat is nogal wreed, maar teveel levens hingen daarvan af en het kon waarschijnlijk niet anders dat niet het woord van de DVG, maar dat van de ATA het laatste was. Ook was de regering gebonden aan het RIVM in Nederland, waar de rust en de regie totaal zoek zijn en het ene na het andere domme besluit wordt genomen. Musea en concerten worden afgeknepen en jongeren moeten weer een festivalzomer missen, maar de Formule 1 in Zandvoort gaat gewoon door, met een vooruitzicht op volgepropte extra treinen en campingterreinen naast het parcours. Dat soort inconsistent wanbeleid doet me denken aan die overwinningsparade van de MEP na de verkiezingen waar zelfs mensen van DVG in mee liepen te jumpen, wat mij brengt in wat de Arubaanse regering wel valt aan te rekenen. Of laat me het beter formuleren; de vorige Arubaanse regering. Ja, het land werd er totaal door overvallen en we hadden de middelen om te beginnen al amper om zo’n crisis te tackelen. En ja, het ligt ook voor een heel groot deel aan de Arubanen zelf. Het ligt niet meer in onze aard om solidair te zijn, zoals onze overgrootouders. Maar wat de regering wel valt aan te rekenen is dat zij zelf niet de rust kon vinden om prioriteiten beter vast te houden, om beter en sneller te schakelen en om soms gewoon iets harder te zijn. Daarom is de opgefokte sfeer nooit bedaard, zijn non-compliance en misinformatie op een hoog niveau gebleven en is de polarisatie nu Delta op het eiland woekert sterker dan ooit. Komt daarbij dat het een verkiezingsjaar was en dat de onervaren minister van nota bene Volksgezondheid en Toerisme meer bezig was met zichzelf te profileren, goed nieuws te zoeken waar het niet was en aangebrand doen wanneer er kritiek was dan met consistent en rustig beleid voeren. Dangui Oduber wilde een sprint trekken terwijl het een marathon was en het liefst met een al voorbereide ererondje vooraf alsof hij al had gewonnen. Gelukkig zagen de stemmers daar dwars doorheen, gezien de verkiezingsresultaten. En gezien zijn veelal blakende afwezigheid tijdens de persconferenties van de afgelopen paar weken lijkt het er ook op dat hij in ieder geval niet meer op de post van Volksgezondheid terugkeert. Wie die portefeuille overneemt krijgt een nieuwe kans om te leren van de fouten van de afgelopen periode en Aruba te leiden naar het einde van de pandemie. Want dat einde gaat er komen. Hoe snel hangt af van ons gedrag en vooral van hoeveel van ons die stap alsnog durven te nemen en zich laten vaccineren. Rust, transparantie en een helder en consistent beleid zullen twijfelaars over de streep trekken. Gisteren werd een nieuw regeerakkoord getekend, heb ik begrepen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen dus. Tijd voor een nieuw gezicht en een nieuw beleid.