Hyena's

Soms vergeten we hoe klein we zijn. Zelf kreeg ik een prima reminder toen ik afgelopen week een artikel las over Xander Bogaerts dat werd geschreven in het kader van zijn tien jaar als professionele honkballer bij de Boston Red Sox. Nu hij voor meer dan 100 miljoen dollar heeft bijgetekend bij zijn club kan hij maar niet geloven hoe ver hij is gekomen en hoe ontzettend bescheiden hij is begonnen. Het deed me verder nadenken. Hier op Aruba worden nagenoeg alle radiocommercials ingezongen door één artiest. Het maakt niet uit als Jeon de ene dag een liedje doet voor Burger King en de andere voor Wendy’s. We zitten zo dicht op elkaar dat we elkaar in het ziekenhuis tegenkomen en wel weg moeten kijken. En toch hebben we meer kranten, online nieuwsoutlets en radiostations dan een grote Europese stad. We willen namelijk wel alles van elkaar weten en loeren daarom elke dag naar onze schermen van s’ ochtends vroeg tot s’ avonds laat. Het liefst lekker anoniem en op afstand, maar er zijn ook mensen onder ons die celebrities zijn geworden omdat ze elke ochtend en middag naar belprogramma’s bellen of explosieve blind items posten op Facebook. Er is geen filter, feiten worden niet gedubbelcheckt, alles is nieuws. Alles gaat mee in de informatiemolen. Aruba is een grote mediabubbel waar iedereen in kan blazen. Er is geen leidend figuur, alleen outlets die meer mensen aantrekken omdat die mensen ze al hadden geliket, in hun bookmarks hadden opgeslagen en hun cookies al hadden geslikt. Maar geliefd zijn ze niet, hoe graag ze dat ook zouden willen. Ze worden slechts gezien als hyena’s met gejatte portofoons die slechts onze prikkels en loerdorst bevredigen. We kunnen niet meer zonder. Er is geen weg terug. Een mediawet invoeren? Vergeet het maar, daar is het al te laat voor en het is om te beginnen niet aan de regering die doorgaans zelf het meest camerageil is om zulke bepalingen op een geloofwaardige manier te maken. Feitelijk is het medialandschap op Aruba een voorbeeld van wat er gebeurt als alle zelfreflectie en zelfregulatie zoek is en de basisprincipes van de journalistiek niet worden nageleefd. Dit is letterlijk het oerwoud. Domme mensen met te weinig school en teveel geld maken de dienst uit. Het gaat om ‘likes’, ‘clicks’, kijkers en luisteraars in plaats van inhoud. Politieke invloed in plaats van waarheidsbevinding. Want zo slim zijn die mensen dus wel weer. En ze weten precies wat we lekker vinden. Achterklap, platte intriges, seks en dodelijke ongelukken. We klagen erover, maar we doen niks. We eisen geen kwaliteit, want de meesten van ons weten niet wat kwaliteit is. Of we zijn het gewoon vergeten. Of we zijn gaan geloven dat we als eiland te klein zijn daarvoor. Anyway, een fijne Dia di Prensa toegewenst!