Kleine eiland, grote hel

Het is een beetje laat en misschien wat onnodig, maar toch wil ik hier op terugkomen... Op One Happy Island mag je geen slechte dag hebben. Stel, het gaat even niet lekker. Je hebt problemen thuis of op het werk, of je hebt – laten we het maar zo zeggen – al langer ergens last van. Kan gebeuren toch? Of stel, het gaat juist prima maar op een dag besluit je om eens uit de band te springen. Je leeft immers maar één keer en bij dat ene korte leven dat je hebt horen ook discutabele impulsen. Sterker nog, daar leer je vaak meer van dan van telkens de braafste van de klas te zijn. Nou, op Aruba moet je daarmee op je tellen passen. Vraag maar aan Frederick Nuboer.

Klein eiland, grote hel, zo bleek maar weer eens. Ja, hij had een aantal glaasjes teveel op. En misschien was er ook een discussie over een hamburger. Ja, hij was waarnemend voorzitter van de Algemene Rekenkamer. En ja, hij had beter moeten weten. Hij had moeten weten dat openbare dronkenschap helemaal voor iemand met zijn status not done is, ook op een eiland waar openbare dronkenschap al sinds de tijd van de commandeurs de norm is. Hij had moeten weten dat het niet uitmaakt als je je uit het verkeer onttrekt en wat vettigs haalt om een beetje te ontnuchteren. Hij had misschien beter moeten weten dan in discussie gaan met het personeel van Burger King (als dat überhaupt was gebeurd, want de berichtgeving verschilt namelijk). Hij had moeten weten dat de straatpers er als de kippen bij zou zijn want of het nou mag of niet, de politieradio’s hebben ze gewoon nog steeds en leden van datzelfde KPA zijn blijkbaar nog altijd net zo omkoopbaar voor de straatpers als voorheen en dat er niets is veranderd sinds de mannetjes van 24ora Arubanative en hun desbetreffende leveranciers van politieradio’s door justitie waren gepakt een paar jaar terug. Reken maar dat ze er als de kippen bij waren. Hun flitsende camera’s legden alles vast en Nuboer stond er gekleurd op. Wat dat allemaal betreft zou je maar weinig sympathie kunnen opbrengen voor hem. Hij had gewoon beter moeten weten, toch? Eerlijk gezegd heb ik daar juist schijt aan.

Het quasi-geschokte huisvrouwtjesgehijg volgde meteen. Schande! Dronken op een parkeerplaats gearresteerd worden. Iemand met zijn staat van dienst doet zoiets niet! Ja, Aruba was, is en blijft een mijnenveld van extreme sociale controle – zelfs door de pers – en hypocrisie. Een fout maken, mens zijn, is dodelijk. Het schuurt aan je individualiteit, je mentale gezondheid en je rust maar het is de prijs die je betaalt om te leven in wat toeristen vooral een paradijs noemen. En het erge is, het zijn steevast juist de mensen die zelf niks van belang gepresteerd hebben in hun leven of die juist vanwege gedoe in hun kring maar beter hun mond kunnen houden met die het hardst met hun vingertje wijzen. En natuurlijk werd er ook politiek gespeeld. Meteen gingen Statenvragen naar de minister in een een-tweetje binnen de MEP (de partij die in het afgelopen paar jaar geplaagd werd door schandalen) om Nuboer aan de schandpaal te nagelen en te doen vertrekken. Hij komt immers uit een AVP-nest, niet? Ik ben extra benieuwd naar wie hem zal vervangen. Het meest hilarische is dat van alle fractieleden van de MEP die deze kar konden trekken net die ene werd gekozen van wie een familielid als minister ooit zijn tong in de oor van zijn secretaresse stak.

Nuboer hield de eer aan zichzelf en diende zijn ontslag in bij de gouverneur. Wat mij betreft had een tik op de vingers volstaan. Vooral wanneer je bedenkt dat anderen die veel ernstigere vergrijpen hebben gepleegd nog altijd gewoon aan hun respectievelijk bureaus zitten. Nuboer pleegde voor zover bekend geen corrupte handeling, zat niet achter minderjarige meisjes aan, heeft geen hit and run gepleegd, heeft zijn vrouw niet geslagen. Hij was gewoon ladderzat op de verkeerde plek en op het verkeerde tijdstip. Is ons allemaal een keer overkomen. Anyway, zoals ik al zei; klein eiland, grote hel. Nog een reden voor jonge, vrijgevochten mensen om niet terug te keren en voor mensen die snakken naar vrijheid en anonimiteit om te vertrekken. Want wat voor paradijs, Happy Island of dushi bida is het als iedereen zo op je let en je het gevoel krijgt dat men jou wil zien struikelen? Ik wens Frederick het allerbeste toe, helemaal als er wel degelijk wat mis is. En ik hoop dat dat al die mensen die er zo op gebrand waren om hem aan de hoogste boom te hangen tot aan hun dood een smetteloos en hagelwit blazoen zullen houden. Blijf vooral achterom kijken...