Kwade tongen

Ik blijf me verbazen over hoe mensen op Aruba heel erg bezig zijn met kijken naar elkaar, controleren wat de ander doet, wie het met wie doet, hoeveel de één al dan niet verdient, wie allemaal op de nieuwssites verschijnen vanwege een auto-ongeluk, openbare dronkenschap, vechtpartij, of inbraak. Ik heb al vaker geschreven over hoe verstikkend deze sociale controle is, maar wat mij het meest verbaast is dat diezelfde sociale controle dan weer totaal ontbreekt als het gaat om nepotisme en dubieuze deals die de regering maakt met bevriende ondernemers. Natuurlijk wordt er geroddeld en gepraat, maar tot echte consequenties leidt het nooit. Hoogstens tijdens verkiezingen zijn er tastbare gevolgen voor politici die misschien een scheve schaats hebben gereden, maar doorgaans is het niet meer dan een zichtbare afname in het aantal stemmen en wordt binnen de partij ook daar heel makkelijk overheen gestapt. The show must go on en je wil de vader en de sponsors niet boos maken. Uiteindelijk hebben zij geïnvesteerd.

Hoe fijn moet het zijn om als politicus op Aruba door het leven te gaan. Alles wordt vergoelijkt, vergeven, vergeten, gefikst en gecorrigeerd in jouw voordeel. Het gif van kwade tongen glijdt van je rug af. Benoem je de man van je coördinator en close vriendin tot directeur van het holdingbedrijf van alle nutsbedrijven, stuur je twee bestuursleden van FCCA naar huis en ‘swap’ je een kapitaal pand zonder een hiervoor verplichte openbare aanbesteding, dan gaat het leven gewoon lekker door en kun je glashard blijven volhouden dat je ‘hende drechi’ bent. Kwade tongen kunnen levens vernietigen op Aruba, maar niet van politici. Hoogstens praten ze over jouw seksleven, maar blijf je overal welkom. Mindere goden worden verbannen uit het paradijs.