Schrale oogst

Het stemde me verdrietig om op de vraag en aanbodpagina’s de inboedelverkoop van Cosecha te zien. Enkele weken terug werd bekend dat de creatieve centra hun deuren definitief zouden sluiten. Dat gebeurde vervolgens ook razendsnel. De geldkraan was al een tijd dicht, ongetwijfeld vanwege corona. Doodzonde. Aruba kende ook met Cosecha maar weinig plekken waar mensen op hun gemak hun creativiteit de vrije loop kunnen laten. Mensen die iets met hun handen wilden maken, iets wilden leren of kunst van lokale makers aanschaffen, konden daar terecht tegen lage kosten en zonder enige drempel. Bij Cosecha hoefde je niet hip of jong te zijn. Het was fijn toeven in hartje San Nicolas en achter Cocolishi en ondanks het totale gebrek aan pretentie was de opzet ambitieus, met twee toplocaties en workshops aan de lopende band. Bovendien was met name Cosecha San Nicolas een actieve, positieve deelnemer in de directe omgeving en een plek waar lokale jonge mensen aan het werk konden zonder dat ze elke dag met de bus naar de andere kant van het eiland hoefden te karren. Het verlies dat nu met de sluiting van Cosecha ontstaat, gaat dus een stuk verder dan alleen de medewerkers, de lokale ambachtslieden en liefhebbers van de workshops. Cosecha maakte deel uit van een creatief ecosysteem op ons eiland dat door corona en bezuinigingen nu ernstig in het gedrang komt. Wat nu overblijft zijn de cursussen in Ateliers die doorgaans toch wat pittiger en intensiever van opzet zijn. Maar niet iedereen kan of wil dat commitment maken. Soms wil je gewoon een avondje tegels zetten in het patroon van een leguaan om je hoofd leeg te maken en daar is helemaal niks mis mee. Hopelijk ontstaan elders nieuwe initiatieven, maar gezien het huidige economische klimaat dat in de komende tijd alleen maar nijpender gaat worden houd ik mijn hart vast. Om te beginnen gaat kunst- en knutselmateriaal dat geïmporteerd wordt door de containercrisis zoveel duurder worden.

Dit mooie initiatief was veel meer dan tegelmozaïeken, geknutsel met kleding of een dagbesteding voor kinderen. Cosecha maakte kunst en creativiteit zichtbaar en toegankelijk binnen een gemeenschap waarin dit niet vanzelfsprekend was. Lekker aanprutsen met klei, verf, stoffen en papier is belangrijk voor kinderen en volwassenen. Het wakkert creativiteit aan en kalmeert de geest. Het geeft extra kleur en lucht aan levens van mensen die wellicht juist nu daar naar snakken. Dat het nu weg moet vallen is doodzonde, een klap voor een sector die toch al kwetsbaar was en misschien een voorbode voor nog meer sluitingen. Wat overblijft is een cultuur en een bevolking die zich minder zullen kunnen uiten en ontwikkelen. Minder verstrooiing, schoonheid, verbinding en plezier. Ik snap ook wel dat er dringendere zaken zijn, maar dit is niet de richting waar we als land heen willen gaan.