Van Dam, Bosman, Knops, het Koninkrijk en het teken aan de wand
In Den Haag wordt nu – voor sommigen eindelijk – uitvoerig gepraat over de toekomst van het Koninkrijk. Alle eilanden behalve Saba kampen met grote financiële en/of bestuurlijke problemen. Iedereen in de Tweede Kamer maakt zich grote zorgen en de vraag is: wat nu? Laat Nederland ons het maar zelf uitzoeken of gaan ze zich juist meer met ons bemoeien? Dat zijn, en dan niet eens zo kort door de bocht genomen, de opties. Voor Aruba zouden ze allebei zo goed als onverteerbaar zijn. Aan de ene kant heb je het kenmerkend populistische en vooral ook laffe voorstel van André Bosman (VVD) om het Statuut om te gooien en anders maar helemaal op te blazen. Aan de andere kant heb je Chris van Dam (CDA) die juist de boel helemaal wil overnemen en zaken als rechtshandhaving in handen van de Rijksoverheid wil plaatsen.
Aruba, Curaçao en St. Maarten zitten alle drie net zo hard vast ‘between a rock and a hard place’. Zelf vind ik het al een teken van volwassenheid dat de drie landen elkaar niet (openlijk) de schuld geven ondanks dat we voor het gemak van de Kamerleden, de Nederlandse media en de bevolking daar zijn samengegooid in hetzelfde dossier (en dat terwijl van de drie St. Maarten het eiland is dat het écht te bont heeft gemaakt, maar goed daar hebben we het niet over). Raymond Knops is de man met de hamer en het ziet ernaar uit dat hij die hamer gaat zwiepen in de richting van partijgenoot Van Dam. Reken dus maar op de komst van een bataljon van Hollandse ambtenaren naar De West. Het ziet ernaar uit dat St. Maarten dan ook als eerste aan de beurt is, als het aan onze vriend Kabouter Knops ligt. “Zeggen dat we ons terugtrekken is het slechtste wat we zouden kunnen doen, want dan laten we St. Maarten en de mensen over aan de bestuurders daar.” Duidelijke taal. Het is maar een kwestie van tijd voor wij aan de beurt zijn. Dat heeft op zich niks te maken met hoe hard de huidige regering al dan niet haar best doet om zich aan de normen te houden en de kosten te drukken. Bij wijze van spreken stuurt het kabinet morgen alle overtollige ambtenaren naar huis en wordt de raffinaderij miraculeus heropend met een dikke gift van 600 miljoen van de nieuwe operator als dank voor de sleutels. Maakt niet uit, ze komen toch. Het enige wat ze eventueel tegen zou kunnen houden is de apathie van hun achterban. Want vraag aan de gemiddelde Nederlander waar (we maken het even makkelijk voor ze) 'De Antillen' liggen op de wereldkaart en de kans is groot dat ze op een plek ergens midden in de Stille Oceaan wijzen. Of meteen roepen dat Nederland ons aan de hoogste bieder moet verkopen.
Nederland is een land van extremen geworden en de politiek is een afspiegeling daarvan. Of de boel opblazen, of hard ingrijpen. Alles om het enorm verschrompelde wereldbeeld van de burgers daar te bevestigen en hen te sussen. Het toeval wil dat wij nu te maken hebben met iemand die inmenging voorstaat. Aan wie altijd een Suit Supply of Hema had willen openen hier, zeg ik grijp nu je kans maar reken er niet te lang op. Want voor hetzelfde geld waait morgen een andere wind en wil de volgende pipo ons echt op Marktplaats zetten. De vraag die de Arubanen aan zichzelf moeten durven stellen is: hoelang willen wij dit borderline-gedrag van aan de andere kant van de oceaan volhouden en wanneer gaan we eens zelf aan onze eigen bestendigheid en good governance werken voor wanneer we er alleen voor komen te staan. Want het Koninkrijk zoals we het nu kennen gaat onherroepelijk kapot, de vraag is alleen wanneer. Kijk goed naar dat teken aan de wand en doe er wat mee.
